Views: 440
Występowanie: Wody płynące północnych Indii.
Wielkość: W akwarium do 8 cm, ale w naturze osiąga rozmiar 14 cm.
Dymorfizm płciowy: Samiec jest intensywniej ubarwiony, ma smuklejszą budowę ciała i czarny koniec płetwy grzbietowej. Otrzymano wiele odmian barwnych tego gatunku, które moim zdaniem nie są tak piękne jak forma dzika brzanki różowej. Znana jest również forma weloniasta, która na szczęście nie zatraciła kształtu ciała i ubarwienia formy wyjściowej.
Zachowanie: Ławicowa, towarzyska, łagodna rybka pływająca w całej toni wody, czasami przekopuje dno. Odpowiednia do akwarium towarzyskiego.
Wychów młodych: W trakcie burzliwego tarła, w którym powinno przypadać po 2 samce na każdą samicę (możliwe jest również tarło parami), ikra jest składana w gąszcz drobnolistnych roślin wodnych a część opada na dno. Tarło powinno odbywać się na płytkiej wodzie. Po tarle powinno się natychmiast odłowić tarlaki, gdyż przystępują one do zjadania złożonej ikry. Po kilku dniach (2−3) wylęgają się larwy, które gdy zaczną pływać po wessaniu pęcherzyka żółtkowego należy karmić najdrobniejszym żywym pokarmem. Odpowiednie są pierwotniaki, wrotki i naupliusy oczlika lub solowca. Później przechodzi się na coraz grubszy pokarm. Do tarła trzeba przygotować duży zbiornik gdyż samica składa dużo ikry, z której wylęga się później duża ilość narybku.
Woda: Temperatura wody od 17 do 25oC nie powinna spadać poniżej 12oC, twardość i pH nie odgrywa większej roli dla samopoczucia rybek, jeśli nie wykraczają poza 6−7,5 i nie zmieniają się gwałtownie. Pełnię kolorów pokazuje w temperaturze powyżej 20oC. Lubi czystą wodę dobrze natlenioną wodę.
Akwarium: Obszerne, jasne z miejscem do pływania i kępami roślin po brzegach. W ciepłe lata nadaje się do wpuszczania do basenów ogrodowych, gdzie czasami dochodzi do samorzutnego rozrodu.
Pokarm: Każdy dostępny w handlu żywy, mrożony i suchy. Dobrze jest podawać co jakiś czas dodatek pokarmu roślinnego.